Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ρόλος για τους πρώην Βρετανούς Πρωθυπουργούς καθώς πολλοί παρέμειναν ως βουλευτές, ανέλαβαν καθήκοντα συμβούλου σε μεγάλες εταιρείες ή επέστρεψαν για να υπηρετήσουν σε κυβερνήσεις υπό την ηγεσία άλλων πρωθυπουργών.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Ντέιβιντ Κάμερον ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Εξωτερικών, Κοινοπολιτείας και Ανάπτυξης, επιστρέφοντας στο πολιτικό προσκήνιο του Ηνωμένου Βασιλείου μετά από επτά χρόνια, αφότου υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός από το 2010 έως το 2016.

Τώρα, έγινε υπουργός Εξωτερικών – γεγονός που τον καθιστά τον πρώτο πρώην πρωθυπουργό που αναλαμβάνει τη θέση μετά τον Άλεκ Ντάγκλας Χόουμ, ο οποίος ακολούθησε την ίδια πολιτική πορεία το 1970-1974.

Ακολουθούν μερικά πρόσφατα παραδείγματα πρώην πρωθυπουργών που επέστρεψαν στο υπουργικό συμβούλιο μετά την πρωθυπουργία τους: 

Άλεκ Ντάγκλας Χόουμ

Μετά την ήττα του από τον Χάρολντ Γουίλσον στις γενικές εκλογές του 1964, ο Ντάγκλας-Χοουμ επέστρεψε για να ενταχθεί στο υπουργικό συμβούλιο του Έντουαρντ Χιθ ως υπουργός Εξωτερικών το 1970.

Ήταν ένας απροσδόκητος Πρωθυπουργός και δεν επιδίωξε αρχικά τη θέση πριν εκλεγεί το 1963. Υπηρέτησε για 363 ημέρες.

Νέβιλ Τσάμπερλεν

Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία αφού δέχτηκε επίθεση από όλες τις πολιτικές πλευρές μετά την αποτυχία των βρετανικών προσπαθειών για την απελευθέρωση της Νορβηγίας.

Μετά την παραίτησή του τον Μάιο του 1940, ο Τσάμπερλεν παρέμεινε ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος. Αμέσως μετά την παραίτησή του από την πρωθυπουργία, διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου, γεγονός που τον ανάγκασε να παραιτηθεί από την κυβέρνηση συνασπισμού του Ουίνστον Τσόρτσιλ και ως ηγέτης του κόμματος. Πέθανε λίγο μετά την παραίτησή του.

Άρθουρ Μπάλφουρ

Ο Άρθουρ Μπάλφουρ ήταν πρωθυπουργός για τρία χρόνια όταν μία σειρά από ήττες στη βουλή των κοινοτήτων και στις ενδιάμεσες εκλογές τον οδήγησαν σε παραίτηση τον Δεκέμβριο του 1905.

Συνέχισε να ηγείται του κόμματός του μέχρι το 1911 και να υπηρετεί ως υπουργός για έντεκα χρόνια, κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1915 έγινε ο Πρώτος Άρχοντας του Ναυαρχείου - ο ανώτερος σύμβουλος της κυβέρνησης για ναυτικές υποθέσεις - στον συνασπισμό εν καιρώ πολέμου. Έγινε υπουργός Εξωτερικών στον συνασπισμό του Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ το 1916 και για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1920 υπηρέτησε στην κυβέρνηση του Στάνλεϊ Μπάλντουιν.

Ακόμη, μεταξύ άλλων επέστρεψαν για να υπηρετήσουν σε κυβέρνηση ο Τζον Ράσελ (πρωθυπουργός από το 1846 έως το 1852 και από το 1865 έως το 1866), o Άρθουρ Γουέλσι (1828 - 1830 και 1834 - 1834) και ο Φρέντερικ Ρόμπινσον (1827-1828).