Μια δικαστική απόφαση-ορόσημο που διατάσσει το κλείσιμο ενός ξενοδοχείου που φιλοξενεί μετανάστες στο Έσσεξ, έχει πυροδοτήσει ένα κύμα αντιδράσεων σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο. Τουλάχιστον 27 νέες διαδηλώσεις προγραμματίζονται έξω από αντίστοιχες δομές, καθώς ακτιβιστές και τοπικές κοινότητες ενθαρρύνονται από το νομικό προηγούμενο, ασκώντας ασφυκτική πίεση στην κυβερνητική πολιτική για τη στέγαση των αιτούντων άσυλο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε την εκκένωση του ξενοδοχείου “The Bell” στην πόλη Έπινγκ έως τις 12 Σεπτεμβρίου, αποδεχόμενο το επιχείρημα ότι οι ιδιοκτήτες του ενδέχεται να παραβίασαν τους πολεοδομικούς κανόνες, μετατρέποντας τη χρήση του από τουριστικό κατάλυμα σε κέντρο φιλοξενίας μεταναστών χωρίς την απαιτούμενη άδεια. Η υπόθεση είχε βρεθεί στο επίκεντρο έντονων διαμαρτυριών, ειδικά μετά τη σύλληψη ενός φιλοξενούμενου με την κατηγορία της σεξουαλικής επίθεσης σε ανήλικη, την οποία ο ίδιος αρνείται.
Η απόφαση έχει προκαλέσει πολιτική αναταραχή, απειλώντας τα σχέδια του Εργατικού Κόμματος και ενθαρρύνοντας τα δημοτικά συμβούλια σε όλη τη χώρα να εξετάσουν παρόμοιες νομικές ενέργειες. Η ηγέτης των Συντηρητικών, Kemi Badenoch, απηύθυνε κάλεσμα σε 33 συμβούλια που ελέγχει το κόμμα της να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Έπινγκ, χαρακτηρίζοντάς το «νίκη για τους κατοίκους». Σε απάντηση, εκπρόσωπος των Εργατικών κατηγόρησε τους Συντηρητικούς για «υποκρισία», υπενθυμίζοντας ότι επί των ημερών τους ο αριθμός των ξενοδοχείων που χρησιμοποιούνταν για τον σκοπό αυτό έφτασε τα 400.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, ανθρωπιστικές και αντιρατσιστικές οργανώσεις εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους. Προειδοποιούν για τον κίνδυνο εκτεταμένων κοινωνικών αναταραχών, ενώ οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών, όπως οι Rape Crisis και Refuge, καταγγέλλουν ότι η συζήτηση για τη βία κατά των γυναικών «καπελώνεται από μια αντιμεταναστευτική ατζέντα» που τροφοδοτεί τη διχόνοια. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και φωνές που διαφοροποιούνται, όπως το Δημοτικό Συμβούλιο του Μπράιτον και Χόουβ, το οποίο αρνήθηκε να κινηθεί νομικά, δηλώνοντας ότι παραμένει «μια περήφανη πόλη-καταφύγιο».
Η κατάσταση δημιουργεί ένα τεράστιο πρακτικό πρόβλημα για το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο έχει τη νομική υποχρέωση να παρέχει στέγη σε αιτούντες άσυλο. Εάν περισσότερα συμβούλια ακολουθήσουν τον δρόμο της δικαιοσύνης, η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με το ερώτημα του πού θα στεγαστούν περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι. Το Υπουργείο ήδη αναζητά εναγωνίως λύσεις για τους 138 άνδρες που πρέπει να απομακρυνθούν από το “The Bell Hotel”.
Το ζήτημα αναδεικνύεται την ώρα που τα επίσημα στοιχεία καταγράφουν αριθμό ρεκόρ στις αιτήσεις ασύλου. Τον τελευταίο χρόνο, 111.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο, ένας αριθμός που αποτελεί ιστορικό υψηλό. Από αυτούς, περίπου 32.000 διαμένουν σήμερα σε 210 ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα, με τον αριθμό των φιλοξενούμενων σε ξενοδοχεία να έχει αυξηθεί κατά 8% τον τελευταίο χρόνο.
Το Σκεπτικό της Δικαστικής Απόφασης
Στην απόφασή του, ο δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου έκρινε ότι οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου, η εταιρεία Somani Hotels Limited, ενδέχεται να παραβίασαν τους πολεοδομικούς κανόνες, στέγαζοντας μετανάστες αντί για πελάτες επί πληρωμή. Ο δικαστής τόνισε ότι η εταιρεία «παρέκαμψε τον δημόσιο έλεγχο και την αιτιολόγηση», καθώς δεν υπέβαλε αίτηση για πολεοδομική άδεια για τη νέα χρήση του ξενοδοχείου. Ανέφερε ότι αν είχε ακολουθηθεί η νόμιμη διαδικασία, το δημοτικό συμβούλιο και οι κάτοικοι θα είχαν την ευκαιρία να εκφράσουν τις ανησυχίες τους.
Ο ίδιος σημείωσε ότι, αν και το συμβούλιο δεν «απέδειξε οριστικά» την παραβίαση, «η ισχύς της υπόθεσης του ενάγοντος ήταν τέτοια που συνηγορούσε» υπέρ της χορήγησης της προσωρινής διαταγής. Αναγνώρισε τον φόβο για εγκληματικότητα ως «σχετικό παράγοντα», αν και με «περιορισμένη βαρύτητα», κρίνοντας «κατανοητή» την τοπική ανησυχία λόγω των πρόσφατων συλλήψεων. «Η συνέπεια είναι ότι ο φόβος που αισθάνονται οι κάτοικοι δεν μπορεί να απορριφθεί ως απλή εικασία», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Ο συνήγορος της τοπικής αρχής, χαρακτήρισε την κατάσταση «εντελώς απαράδεκτη» και «γόνιμο έδαφος για αναταραχές», τονίζοντας ότι «δεν είναι οι αιτούντες άσυλο που ενεργούν παράνομα, αλλά ο εναγόμενος, επιτρέποντας τη χρήση του ξενοδοχείου για τη στέγασή τους».
